Λένε ότι ο Ρίμαν, ο λαμπρός μαθηματικός, κάποτε μπήκε σε ένα κουρείο όχι για ματαιοδοξία – αλλά για σαφήνεια. Γοητευμένος από τη συμμετρία, έβλεπε τα πρόσωπα ως ζωντανές εξισώσεις, τα μαλλιά ως τη μεταβλητή που έφερνε τη μορφή σε ισορροπία. Μιλούσε λίγο. Απλώς παρατηρούσε. Και όταν έφυγε, τα εργαλεία έμοιαζαν διαφορετικά – πιο αιχμηρά, πιο σκόπιμα. Οι κουρείς άρχισαν να κουρεύουν με πρόθεση, όχι με ένστικτο. Από εκείνη την ημέρα και μετά, δεν ήταν ποτέ απλώς ένα κούρεμα. Ήταν γεωμετρία σε κίνηση.